Leasingobiorca, traktując otrzymane w leasing środki trwałe jako obce, nie wpisuje ich do księgi środków trwałych, w związku z czym nie umarza ich ani nie amortyzuje. W Polsce tego typu umowy zawierane są zazwyczaj na okres 1.5-5 lat, a dobra będące przedmiotem umów mogą być używane przez kolejnych leasingobiorców. W porównaniu z kredytem bankowym, ta forma leasingu pozwala na zaliczenie do kosztów uzyskania przychodu całości rat leasingowych, przy kredycie natomiast jedynie odsetek i prowizji bankowych.

Leasing finansowy (traktowany jak sposób nabycia rzeczy) - w ramach tego typu struktur zakłada się, że przedmiot umowy leasingowej, z którego korzysta leasingobiorca uznawany jest za składnik jego majątku. Umowa leasingowa może przewidywać po jej zakończeniu możliwość zakupu przedmiotu leasingu przez leasingobiorcę. Rata leasingowa składa się w tym przypadku z części kapitałowej (spłata wartości przedmiotu leasingu) oraz części finansowej, stanowiącej przychód leasingodawcy i koszt dla leasingobiorcy. Amortyzacja przedmiotu leasingu w okresie trwania umowy leasingowej, zgodnie z obowiązującymi przepisami, następuje u leasingobiorcy. Okres amortyzacji może obejmować zarówno podstawowy okres umowy jak i okres, o który strony mogą przedłużyć umowę. Wartość środka trwałego, od jakiej są dokonywane odpisy amortyzacyjne, jest ustalana na dzień podpisania umowy.

Reasumując, leasingobiorca może zaliczyć do kosztów swojej działalności dwa następujące elementy: część finansową raty leasingowej (odsetki) oraz odpisy amortyzacyjne Na zakończenie umowy leasingowej, na żądanie leasingobiorcy, może zostać przeniesione prawo własności przedmiotu leasingu za określoną w umowie dodatkową opłatą. W przypadku sprzedaży przedmiotu umowy po jej zakończeniu przez firmę leasingową, na mocy odrębnej umowy sprzedaży nie związanej z umową leasingową, cena sprzedaży nie powinna odbiegać od wartości rynkowej przedmiotu sprzedaży.

Ogólne korzyści wynikające z zastosowania leasingu operacyjnego:
1. Umożliwienie przedsiębiorstwom, wytwarzającym produkty rynkowe, szybkiego dostępu do najnowszych rozwiązań technicznych i technologicznych (przyspieszenie wdrażania nowych technologii, aktywizowanie innowacji i wymuszanie konkurencyjności).
2. Utrzymanie poziomu zdolności kredytowej przedsiębiorstwa (leasing jest zobowiązaniem pozabilansowym).
3. Możliwość finansowania przedsięwzięć inwestycyjnych z bieżących przychodów działalności gospodarczej (opłaty leasingowe stanowią koszty uzyskania przychodu).
4. Brak konieczności wykupu wyeksploatowanego urządzenia za cenę w wysokości bieżącej wartości rynkowej.
5. Możliwość pozyskania znaczącej ilości własnych środków pieniężnych na sfinansowanie zapotrzebowania na kapitał obrotowy (przy zastosowaniu leasingu zwrotnego).
6. Możliwość spłaty wszystkich rat leasingowych na początku okresu umowy leasingowej (leasing norweski), dająca efekty w postaci:
a) poprzez wliczenie w koszty uzyskania przychodu kwoty rat leasingowych, przewyższających odpisy amortyzacyjne uzyskiwany jest efekt znaczącego zmniejszenia podstawy opodatkowania
b) zmniejszenie prowizji dla firmy leasingowej ze względu na wpływ wszystkich rat od razu
O to który wariant jest dla przedsiębiorstwa korzystniejszy (czyli efektywniej obniży podatki) i czy w ogóle ten typ leasingu jest warty rozważenia warto zapytać doradcę podatkowego.
7. Skrócenie procedury transakcji leasingowej w odróżnieniu od procedur bankowych, mające znaczenie dla firm, pragnących wyprzedzić konkurencję.
8. Mniejsze ryzyko utraty przez przedsiębiorstwo korzyści fiskalnych, niż w przypadku korzystania z ulg inwestycyjnych:
a) jeżeli przedsiębiorstwo ponosi stratę na działalności - nie może zastosować ulgi inwestycyjnej, korzystając z leasingu powiększy stratę, która spowoduje zmniejszenie podstawy opodatkowania w 3 następnych latach podatkowych
b) przepisy dot. ulgi inwestycyjnej określają jednoznacznie rodzaje wydatków, uprawniających do zastosowania ulgi - leasing eliminuje te ograniczenia
c) korzystanie z ulg inwestycyjnych wymaga spełnienia przez przedsiębiorstwo szeregu warunków (np. uzyskanie określonego wskaźnika zyskowności, brak zaległości podatkowo - budżetowych) - przesłanki te nie mają znaczenia przy zaliczaniu opłat leasingowych do kosztów przedsiębiorstwa.
9. Możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu kosztów ubezpieczenia przedmiotu leasingu (gdy zrobi to za leasingobiorcę firma leasingowa) - w przeciwnym przypadku przedsiębiorstwo może mieć trudności w zakwalifikowaniu do kosztów ubezpieczenia urządzenia, nie będącego jego własnością.
10. Stymulowanie efektywności w firmie - leasing zmusza korzystających z tej formy finansowania do maksymalnego wykorzystania leasingowanych urządzeń, za które płacony jest stały czynsz.

Podstawą leasingu finansowego jest umowa najmu, na mocy której, leasingodawca przekazuje przedsiębiorstwu prawo do korzystania z obiektu inwestycyjnego.

Leasing finansowy – ze względu na jego opłacalność dla leasingobiorcy, można scharakteryzować następująco:
- leasing finansowy w zasadzie nie może być wypowiedziany przed upływem jego podstawowego okresu trwania;
- suma wszystkich rat leasingowych jest wyższa niż cena zakupu obiektu będącego przedmiotu najmu;
- podstawowy okres leasingu danego obiektu jest krótszy niż okres jego pełnej amortyzacji;
- leasingobiorca przejmuje całe ryzyko związane z wynajmem, podczas gdy właścicielem obiektu nadal jest leasingodawca;

Oprócz aspektów podatkowych, jako zalety leasingu należy również uznać:
- krótki czas realizacji
- uproszczone formalności
- upusty od producentów
- atrakcyjne warunki ubezpieczeń
- niskie udziały własne i małe zabezpieczenia

Krótszy czas rozpatrywania wniosków leasingowych niż kredytowych można uznać za regułę w odniesieniu do typowych przedmiotów, takich jak sprzęt biurowy, środki transportu oraz maszyny ogólnego stosowania o niezbyt dużej wartości. Krótki czas realizacji typowej transakcji leasingowej jest wynikiem stosowania przez firmę leasingową, pełniącą rolę pośrednika kredytowego miedzy bankiem a leasingobiorcą, sprawdzonej metody pozyskiwanie środków. Polega ona na tym, że leasingodawca, z reguły duża i wiarygodna firma, pozyskuje duże linie kredytowe, które są przyznawane na bazie oceny zdolności kredytowej leasingodawcy. Natomiast zabezpieczeniem tej linii pozostają finansowane nią przedmioty leasingu i wierzytelności z umowy leasingowej.